Author: necmi

1997 nin bir nisanında  yani o malum tarihte  yaşadığımız  acı olayı ve ardındaki sıkıntılı günleri Dinçer’le ilgili bölümde ayrıntılı olarak anlatmıştım. Gençer de o olayı hazırlamakta olduğu bir ödevinde haber konusu olarak değerlendirmişti. O kazadan en fazla hasarla kurtulan Dinçer olduğu için o günlerde ve haftalarda tüm dikkat ve itinamız da onun üzerindeydi. Hasarın sadece … Continue reading "VE GENÇER BÜYÜYOR / BU NİSAN BAŞKA 1 NİSAN"

Aynı ana babadan olmalarına ve aynı ortamda yetişmelerine karşılık bazı yönleri ile çocuklarımızın birbirinden ayrı özellikler de olduklarını biz de fark edebiliyorduk. Dinçer’in sakin, kurallara bağlı ve temkinli biri olmasına karşın Gençer’de sınırları  ve kuralları zorlayan bazı özellikleri görebiliyorduk. Her ne kadar ders başarıları yönünden bir sıkıntı yaratmadılarsa da bu farklılıkları da gözden kaçmıyordu .Cağaloğlu … Continue reading "VE GENÇER BÜYÜYOR / ANADOLU LİSESİ"

Ağabeyi gibi okumayı biliyor halde birinci sınıfa başlamasından mıdır bilemiyorum çeşitli bahanelerle o yıl yaklaşık 2 aya yakın devamsızlığı oldu. İlkokulun ilk üç sınıfını Nevra Öcal Öğretmende, 4.sınıfını aynı zamanda benim de ortaokuldan sınıf arkadaşım olan Gülay öğretmende okudu. 5. sınıfı da annesinin emekli olduktan sonra çalışmaya başladığı Özel Arel Kolejinde Melal öğretmende okudu. Girdiği … Continue reading "VE GENÇER BÜYÜYOR / İLKOKUL"

1986 yazında Kahramanmaraş’tan  tayinimiz çıktığında Gençer henüz bir buçuk yaşına gelmişti ve bundan sonraki yaşamını İstanbul’da sürdürecekti. Kahramanmaraş’ta iken bir müddet annem baktı. Bir ara Nuray ücretsiz izin aldı Böyle idare ettik. İstanbul’da da yine Nuray’ın akrabalarından Güllü adındaki bir kızımız hem Bakırköy’de hafta sonları daktilo-muhasebe kursuna gidiyor hem  de Gençer’e ablalık yapıyordu. Ertesi yıl … Continue reading "VE GENÇER BÜYÜYOR / OKUL ÖNCESİ"

Kitaplardan öğrendiklerimizle ya da bizzat pratik yaparak kendimizi çocuk büyütme konusunda yavaş yavaş tecrübeli gibi görmeye başlamıştık. Ayrıca tek çocuk olarak büyümenin Dinçer’e de haksızlık olacağını düşünüyorduk. Sonra bir kardeşin mevcudiyeti paylaşma ve dayanışma duygularının kazanılmasında da yararlı olabilirdi. Bütün bunların sonunda Kahramanmaraş’ta üçüncü yılımızı çalışıyorken, yani 1984 yılının sonlarına doğru Dinçer’i ağabey konumuna yükseltecek … Continue reading "BİR BAŞKA ÖZEL GÜN / 31.12.1984"