Month: March 2010

Adım Necmi
Soyadım Mola
Tekirdağlıyım
Genellikle sakin,
Ama bazen heyecanlıyım.
–
1950 baharında
Hayrabolu’da
Dünyaya gelmişim
İki yaşında küçük,
Üç yaşında büyük
Çişimi söylemişim
–
Sessizce girdiğim
Ve sessizce çıktığım
Tabanları mazot kokulu
Mithatpaşa İlkokulu
–
Mevsimlerden yazı
Renklerden beyazı
Enstrumanlardan sazı
Makamlardan hicazı
…………….severim
–
Yoğurtlu biber kızartmasını,
Çoban salatasını,
Balık ızgarasını
Şayet olursa arada bir
Tekirdağ rakısını
……………severim.

Necmi MOLA-1998

Önde beyaz köşk
Epeyce yaşlı ve boyaları dökülmüş
Yanı biraz mağrur
Biraz da naçar
Aşağılara doğru yeşil bahçe ile
Zarif tretuvar
Daha sonra da
Derslik yapmak için
Otelden bozulmuş odalar
İçinde ise sadece
Yirmi dört öğrenci var
–
Personel işi biraz karışık
Vakıfbank ve Milli Eğitimden
Yani biraz sizden biraz bizden
Dördü yönetici
Otuz kadar
–
Varidatı
Ve de sarfiyatı
Hiç sormayın
Ayda yaklaşık kırk milyar
–
Fazla söze ne hacet
Her şey apaçık ortada
Kimine göre kral çıplak
Kimine göre de
Pembe incili kaftanı var

Necmi MOLA-2004

Yaşından hayli geçkin çehreli,
Kirli kasketi,yamalı ceketi,
Başı önünde
Cebinde elleri
Kirli uzun saçları
Uzamış sakalı
İple bağlamış pantolonunu
Yorgun,bitkin,isteksiz yürüyor
Yırtık pabuçlarından
Morarmış parmakları görünüyor
–
Birden eğildi
Sanki yıllarca aradığını
Bulmuş gibi sevindi
Bir izmaritti bu
Ve hemen aldı.
Ama markasını okuyamadı
Düşündü,düşündü,düşündü……
“Gavur cigarası “dedi.
Ve güldü…güldü…güldü…
–
Günlerdir
Doğru dürüst bir şey yememişti.
Bu cigarayı içenleri düşündü
Sonra başını soktuğu
Tek odalı evi aklına geldi
Sobasını,üzerindeki eski çaydanlığını
Eski yatağını,kilimini
Ve yamalı yorganını hatırladı
–
Sonra
Onların evlerini düşündü
Sofraları göz gözünün önüne geldi
Ağlamaklı oldu birden
Tekrar izmarite baktı baktı baktı
Ve attı.

1973/Beykoz-Bozhane-Necmi MOLA

Ben
Memur değilim
Aslında
Milyonerim
Devletin bana
Yarım milyon borcu var
Ama fakirin
Ödeyecek hali mi var ?
Her ay
Borcuna mahsuben
970 lira verecek
Ve kırk yıl sonra
Tüm borcu bitecek

1973 / Beykoz-Bozhane-Necmi MOLA

Güzelliğine öyle güzel ki
Baharı başka,güzü başka,yazı başka
–
Söyledi mi öyle söyler ki
Şarkısı başka,türküsü başka,sazı başka
–
Baktı mı öyle bakar ki
Gülüşü başka,işvesi başka,nazı başka
–
Sevdi mi öyle sever ki
Anası başka,bacısı başka,kızı başka
–
1972/Zonguldak-Devrek-Hacımusa köyü-Necmi MOLA

Yüreğim yaşarken

Yalnızlığın büyük acısını

Dudaklarım mırıldanır

“O ağacın altı” şarkısını

–

Tanrım yok isyanım

Verdiğin acılara

Benim sitemim sadece

Söylenmemiş duygulara

Ve yaşanmamış arzulara

Necmi MOLA -1998

Unutmak için içiyorum

İçtikçe hatırlıyorum

Hatırladıkça içiyorum

Ben bunu hep yapıyorum.

Necmi MOLA

Of aman biz o zaman

Kim bilir acaba neydik?

Gökyüzünde kahraman,

Yeryüzünde ise serseriydik

–

Ne masallar süslerdi düşlerimizi

Hayal ve sevda denizinde

Bıkmadan  yol alırdık

Ve sonuçta nokta kadar

Sevgiye muhtaç kalırdık

–

Yuvaların yıkıldığı

Sabah mahmurluklarında

Yapamazdık yatağımızı,

Yumrukların sıkıldığı

Merdiven boşluklarında

Bağlayamazdık ayakkabımızı

–

Ama gel gör ki

Birden tanrıya kafa tutar

Uşaklardan duyduğumuzu

Ustalara satar

Her gün düzeni bozar

Ve her gün dünyayı

Yeniden kurardık

–

Of aman biz o zaman

Kim bilir acaba neydik?

Gökyüzünde kahraman,

Yeryüzünde ise serseriydik

Hanidir özledim

Şöyle bir göl kenarında

Ürkek bir kurbağanın

Birden suya atlayışını

–

Hanidir görmedim

Yorgun bir günün ardından

Kızıllaşmış güneşin

Yavaştan yavaştan batışını

–

Özlemez olur muyum hiç

İlk sevgiyle kalbin

Gümbür gümbür atışını

–

Ve ilk sevgilinin

Öylesine mahzun,

Öylesine mahcup

Kollarımda yatışını

Ortaya koydum

Tüm geleceğimi

Üstelik elim de iyiydi

Kare as’a karşılık

Onda olsa olsa üç yediliydi.

–

Eller açıldı,kartlar görüldü

Ve beş benzemezin

Kare as’ı geçtiği gün o gündü.