1997 nin bir nisanında yani o malum tarihte yaşadığımız acı olayı ve ardındaki sıkıntılı günleri Dinçer’le ilgili bölümde ayrıntılı olarak anlatmıştım. Gençer de o olayı hazırlamakta olduğu bir ödevinde haber konusu olarak değerlendirmişti. O kazadan en fazla hasarla kurtulan Dinçer olduğu için o günlerde ve haftalarda tüm dikkat ve itinamız da onun üzerindeydi. Hasarın sadece fiziksel bir olay olmadığını ayrıca evde bir başka çocuğumuzun daha olduğunu bazı olaylar bize hatırlatacaktı. Hangi konu görüşüldüğünü hatırlayamadığımız bir günde Gençer’den: ”Keşke ben de ağabeyim gibi olsaydım, keşke benim de belim kırılaydı da ben de yatsaydım” biçiminde biraz isyankar, biraz meydan okuyucu tavırlar görünce çocuk denen varlığın dünyasını anlamak ve gerekli dengeleri tutturma açısından ana,babalığın ne denli zor zanaat olduğunun da farkına vardık.
Bir tarafı onarırken bir tarafı kırmama hünerini becerebilecek miydik bunu zaman gösterecekti.
Gemçerciğimin o isyan dolu haykırışını dün gibi hatırlıyorum ve üzüntümden katıla katıla ağlayışımı,biz ne yaptık diye kendimizi sorgulayışımı…
Neyse çok hasar vermemişiz oğlumuza .Hatta hiç hasar vermemişiz yada kendimizi çabuk torarlayıp ona da vakit ayırmamız gerektiğini bize çabuk hatırlatmış da şimdi çok mutlu, çok huzurlu ,abisinide çok seven bir çocuk pardon genç oluverdi…
Gemçerin çemkirmesi hoş olmamış evet..
sayın Şangay rehberi…düzeyi muhafaza edelim lütfen 🙂 Ne o çemkirme falan.Haykırma ne zamandan beri çemkirme ile eşdeğer olarak kullanılıyor.Ayrıca sehven yazılan Gemçer’i Gençer olarak düzeltmek varken aynen tekrarlayarak insanın hatasını yüzüne vurmak ayıp olmuyor mu?
gemçer-çemkir kelimelerinin oluşturduğu sahte kafiyeyi kullanmak istemiştim sadece..