1986 yılından emekliye ayrıldığım 2007 eylülüne kadar yani 21 yıl İstanbul’da çalıştım. Yani toplam görev süremin yarıdan fazlası İstanbul’da geçmiş oldu.Teftiş gruplarında,inceleme soruşturma gruplarında çeşitli komisyonlarda çalıştım.
Hem Avrupa yakasını hem Anadolu yakasının birçok ilçesi çalışma bölgem oldu. İstanbul’daki görev süremin son beş yılı Özel Eğitim grubunda geçti. Özel eğitimin ne olduğunu sanıyorum bilmeyenimiz yoktur. İstanbul’un bir yakasına yerleşmiş görme,işitme,zihinsel ve otistik çocuklara hizmet veren kurumların rehberlik ve denetiminde sorumlu olarak görev yapmaktan bu grupta çalışıyor olmaktan tarifsiz mutluluk duydum.
İstanbul’da çalıştığım süre içinde tanımaktan ve birlikte çalışmaktan mutluluk duyduğum sayısız arkadaşlarım oldu. Onları her zaman sevgi ve muhabbetle hatırlıyorum. 2007 Eylülünde de emekliye ayrıldığımda “Mutluyum çünkü arkamda cevabını veremeyeceğim,açıklamasını yapamayacağım veya hatırlatıldığında utanç duyacağım bir olay yaşamadım.”cümlelerini kurarak dostlarıma beni tanıyanlara veda ettim.
Veda yemeğinde bir de çok güzel şiir okumuştun cağaloğlunu anlatan,o şiiri bir de bu yazının altına koymalısın bence.
Hani “söz gider yazı kalır” demişler ya şiir daha çok kalır hafızalarda diyorum bende…
Veda yemeğinde bir de çok güzel şiir okumuştun cağaloğlunu anlatan,o şiiri bir de bu yazının altına koymalısın bence.
Hani “söz gider yazı kalır” demişler ya şiir daha çok kalır hafızalarda diyorum bende…
Hepsi senin yüzünden Dinçer…Yorum yazarken nasıl program yapmışsan isim ve mail adresleri otomatik olarak yazılı oluyor ben de kimin adı yazılı ona bakmadan gönderiyorum yorumu.Sonrada yukarıda olduğu gibi benim yazdığım ileti necmi adıyla gidiyor onu silmeyi beceremediğim için aynı yorumu bu kez olması gereken şekliyle gönderiyorum ve gülünç oluyorum.
Neyine senin yorum yapmak diyorum ve bu işe bir son veriyorum.Size kolay gelsin…
Necmi bey;
Son yazılarını ancak okuyabildim.Mola ailesinin tarihini bir gün çocukların ya da torunların yazmak isterlerse,bu denemelerden, anılardan yararlanacakları muhakkak.
Veda yemeğinde okuduğun şiirin yanında, konuşmanda çok güzel iki anekdot (veya benzetme)vardı. 1 – Stajyer emeklilik, 2 – Tarih şeridi. Bunları da bu yazına ekleme yapmanı öneririm. Yeni şiirler ne zaman çıkacak?
Mola ailesine Tekirdağ’dan selam ve sevgiler. Y.Yalçın
Yavuz bey
Övgü dolu sözleriniz için teşekkür ederim.”Söz uçar yazı kalır” tespitinden hareket ederek uygun gördüğüm konularda yazmaya devam edeceğim.Blogun şiir bölümünde en son yazlıkta yazdığım şiirlerden bir ikisini ekledim.Bilmiyorum okuma fırsatı bulabildinizmi?Görüş ve önerileriniz bize destek ve güç veriyor. Yalçın ailesine kucak dolusu sevgi ve selamlar