BURUK VE HÜZÜNLÜ BİR GEZİ(2)/ Kütahya Günleri

Sabah 10.30 civarında tur görevlilerinin bizim için temin ettikleri araçta yerimizi aldıktan sonra Emet’ten hareketle Altınoluk’a dönüş yolculuğumuz başladı. Yol güzergahının  Emet-Tavşanlı-Kütahya-Balıkesir-Edremit Altınoluk şeklinde olması yolu hayli uzatıyor nerdeyse 8-10 saate çıkarıyordu. Ben arabaların markalarından ve modellerinden pek anlamam. Dönüş için temin edilen araç ta yine benzetmek gibi olmasın ama kaza yaptığımızın modelinde idi. Koltuklarının arkasında şimdilerde olmayan sigara tablası yerine kullanılan kutucukların mevcut olduğunu söylersem belki bilenler  aracın modeli hakkında bir tahminde bulunabilirler.

Yaklaşık 100 km olan Emet-Kütahya yolunu araçlarımız iki saatte aldı. Biz Kütahya’ya yaklaşırken programımızda ani bir değişiklik yapma ihtiyacı duyduk. Hazır gelmişken Kütahya’yı da gezebilmek için tur aracından ayrıldık. Bir taksiye atlayarak önce Kütahya Öğretmenevine gittik. Önceden rezervasyon yaptırmadığımız için yer bulabileceğimizden de kuşkuluyduk. Şansımız varmış ki askerlerin yemin töreni olmasından dolayı bir yoğunluk yaşanmasına rağmen bize bir oda bulabildiler.

Kütahya Öğretmen evi 200.000 nüfuslu şehrin oldukça merkezi bir yerinde dört katlı İl Özel idaresine ait bir binada hizmet veriyor. Bina bütünlüğü içinde  okuma odası, bilgisayar odası,oyun salonu, yemek salonu,konferans salonu, konaklama odaları, ve idari kısım ilk göze çarpan bölümler arasında. Ayrıca ön kısımda ana caddeye cepheli özellikle yaz aylarında hizmet veren geniş bir kafe/bahçesi mevcut. Akşam yemeği servisinin niçin saat 20.00 de sona erdiğini sorduğumda çalışan görevli bize ”Burada saat  9 dan(21.00 den) sonra sokakta hiç kimse kalmaz ki” şeklinde esprili bir cevap verdi. Ama burası gurbete düşen emektar öğretmenler için mütevazi ölçülerde iyi hizmet veren sığınacak sakin bir liman olarak görülebilir. Bizim beklentilerimiz çok üst düzeyde olmadığı için iyi bir ev sahipliği hizmeti alarak ağırlandığımızı söyleyebiliriz.

Şehirde kaldığımız kısa süre içinde bazı kişilere bazı yerleri sorarken hep sevgi sokağı veya sevgi caddesine göre tarif yapılıyorlardı.  Bu yüzden de öncelikle araç trafiğine kapanmış olan bu caddeden yürüyerek şehri tanımanın uygun olacağını düşündük.

Kütahya’nın tarihinin frigyalı’lara kadar dayandığını çeşitli kaynaklardan öğrenme fırsatımız oldu. Mütevazi ölçülerde de olsa içinde geçmiş tarihi devirlerine ait eserlerin sergilendiği müzeyi bu kente gelenlerin ziyaret etmesini öneririz.

Müzenin hemen yanındaki Ulu cami ile Ulu Caminin karşısındaki Çini Müzesi de kolaylıkla gezilebilecek yerler arasında sayılabilir.

Ülkemizin birçok kentlerinde olduğu gibi burasının da bir kalesi mevcut. Eteklerinde Kütahya şehrinin yerleştiği oldukça dik ve yalçın kayalıklarda bulunan kalenin çevresinin beş bin adım olup beşgen şeklinde bir yapı olduğu kayıtlarda yer alıyor.  Kalenin orijinalinde yetmiş kulesi ve üç kapısı olduğu söyleniyor. Kalenin en hakim yerinde döner bir kafe-restaurantın  da bulunduğunu hemen belirtmeliyim.

Tüm kentlerde olduğu gibi Kütahyada’da  geniş caddeler etrafında planlı bir şehirleşme gayretleri olduğu gibi  oldukça dar sokaklar arasında eski ve plansız yapılaşmanın olduğunu görmek mümkün. Ayrıca Kütahya’ya ait geleneksel evlerin koruma altına alındığı,orijinaline uygun olarak restore edildiği Germiyan sokağı da görülmeye değer.

Sokağa adını veren Germiyan konağında Kütahya’nın yöresel lezzetlerini de tadabilirsiniz. Bu otantik mekanda yediğimiz öğle yemeğinden biz oldukça memnun kaldık. Fiyatların da oldukça makul olduğunu söyleyebiliriz.

Macar özgürlük savaşının önderlerinden Lajos Kossuth’un (1802-1894) ailesi ile birlikte 1850-1851 yıllarında konakladığı ve şu anda müze olarak düzenlenmiş olan 18.yüzyıl Türk evi de görülmeye değer. özekliklerini .Müze-Ev’de Lajos Kossuth’a ait eşyalar ile klasik Türk  evlerine  ait etnoğrafik eserler sergilenmektedir

Son günlerde yazılı ve görsel basında Kütahya’nın daha çok siyanürle birlikte anılmasına rağmen herkes bu şehrin seramik ve çiniciliğin vatanı olduğunu herhalde biliyordur. Gerçekten kentin hemen her yerinde bu sanatın  izlerini ve çeşitli örneklerini görmek mümkün.

Şehir merkezinde bulunan birçok işyeri ve mağazada bu örneklere rastlamak mümkün olduğu gibi şehir merkezinin dışında Çiniciler çarşısı denen yerdeki birçok dükkandan da bu sanat ile ilgili ilginç örnekleri satın alabilirsiniz.

Kütahya’dan Altınoluk’a dönüş için otobüs saatleri bize pek uygun gelmediğinden farklı bir ulaşımı denemeye karar verdik. Dönüş yolculuğumuzun Balıkesir’e kadar olan kısmını trenle, ondan sonrasını da otobüsle tamamlamak bize daha uygun geldiği için tercihimizi bu yönde yaptık.

Tren yolculuğunun benim hayatımda hep ayrı bir yeri olmuştur. Öğrencilik yıllarımda oturduğumuz ilçe olan Muratlı”dan  hem Edirne’ye hem de İstanbul’a giderken çoğunlukla treni kullanmışımdır. Bu yolculuklar benim (fiyatının uygunluğu ve güvenliği dışında) kendimi daha özgür hissetmemi sağlıyordu. Daha sonra çocuklarımız olup biraz büyüyünce  de terenle yolculuklarımızı tekrarladık. Çocuklarımızın ”Masalı yer kapalım baba” taleplerini yerine getirebildiğimizde(Muratlı-İstanbul treninde numara olmayıp dolmuş usulü yer kapma uygulandığını bu hatta yolculuk yapanlar hatırlayacaktır.) Dört kişilik ailemiz orada kendi özgün ve özgür dünyasını kurar, daha önceden alınmış gazeteler dergiler ortaya çıkar ve okunmaya başlanır, bulmacaların çözümüne geçilir, şayet varsa oyun kağıtları ile oyunlar oynanır velhasıl yolculuk keyifli bir hale gelmiş olurdu. Bu yüzden “Mutluluk ulaşılacak bir istasyon değil bizzat yolculuğun kendisidir” özdeyişini hatırlatır bu tren yolculukları bana hep.

15 Mayıs saat 00.18 olan de kalkacak olan trenimiz yaklaşık 40 dakika rötar yaptı. Ama bu bizim için daha iyi idi çünkü Balıkesir’e de çok erken varmak istemiyorduk. Saat 01.00 civarında trenimiz Kütahya garından hareket etti. Gerçekten trenin enine ve boyuna geniş koltuklarını  iyice özlediğimin farına vardım. Pulman koltuklarına rahatça yayılarak 5 saatten biraz fazla yolculuktan sonra saat 6.15 civarında Balıkesir tren istasyonuna ulaşmış olduk.Balıkesir tren istasyonundan şehirlerarası  otogara hemen oracıkta hazır bekleyen belediye otobüsleri ile ulaştık. Daha sonra da saat 7.15 de hareket ederek bizi Altınolukta kadar götürecek olan otobüste yerimizi aldık. Edremit ve Akçaya uğrayan aracımız bizi de evimizin yakınında indirdi. Saat 9.30 olduğunda bizi bekleyen komşularımızın kahvaltı sofrasındaydık.

11.Mayısta başlayan yolculuğumuz yaşadığımız talihsiz kaza ile biraz hüzünlenmiş de olsa bizler hayatta ve ayakta kalmanın sonsuz mutluluğu ve şükran duyguları içinde ileriye doğru bakmaya devam edecektik.