Year: 2022

necmiLeave a comment on O NE YAZDI ÖYLE / 4Yazılarım

O NE YAZDI ÖYLE / 4

Çocuklarımız Antalya’ya geldikten sonra etrafa bir baktıklarında, insanların yaşam şekli ve umursamazlıkları onları da çok şaşırttı. Onlar yine maske mesafe hijyen eksenindeki tedbirlerini sürdürmeye devam ettiler.

“Her nefis/canlı ölümü tadacaktır” şeklinde mezarlıkların kapısında yazılan bir ayet vardır. Bu yaz gördük ve yaşadık ki buna ilaveten “Her canlı covid’i tadacaktır” deyişini de eklemek gerekiyormuş. Önce o kadar korunmasına sakınmasına rağmen büyük oğlum Dinçer covid’e yakalandı. Hem de tam yurt dışına çıkacaklarının bir gün öncesinde.

Kendinin pozitif olduğunu öğrendiği andan itibaren kendini bir odaya hemen tecrit etti. 8-10 gün yemeğini kapısını önündeki tabureden aldı. Negatife çıktıktan sonra dahi önlemlerini sürdürdü. Hong Kong Hükümeti ülkesine giriş yapacak herkesten ilk uçağa bindikleri yerden negatif olduğunu gösterir belge istediğinden planladıkları tarihte yolculukları gerçekleşmedi. Bütün hesaplar alt üst olmuştu. Sadece uçuşun ertelenmesi değildi sorun. Ülkeye negatif sonuçla girseler dahi bütün yolcuların bir hafta karantinada kalması koşulu vardı. Bununla ilgili otel rezervasyonunuz yoksa yine uçağa binemiyorsun. Tabi bunların faturası hep yolculara çıkıyordu. Yoğun bir uğraş sonucu hem uçak hem otel rezervasyonuna uyumlu tarihi ancak iki ay sonrasına yani Ağustos sonrasına denkleştirildi. İş yerleri de bu zorunlu gecikme konusunda anlayış gösterdi ve Antalya’da kalış süreleri 2 ay daha uzamış oldu.

Devamı için tıklayın “O NE YAZDI ÖYLE / 4”
necmiLeave a comment on O NE YAZDI ÖYLE / 3Yazılarım

O NE YAZDI ÖYLE / 3

Anlatacağım o ki bu yaz bizim için çok farklı ve çok özel geçti. Tabi bu arada keyfimizi kaçıran, bize sıkıntı veren durumlar yaşanmadı mı? Elbette yaşandı. Bunlardan bahsetmez isek hayata tek yanlı bakmış oluruz. O bakımdan serinin bu bölümünü bu gelişmelere ayırdım. Sırası ile girelim söze bakalım.

Hong Kong’ta çalışan yabancılar -elbette Hong Kong’lular için de aynı durum geçerli- iş yoğunluğu sebebi ile birçoğu ev işlerini görmek ve gereğinde çocuklarına bakmak için bir yardımcı çalıştırıyorlar. Bu işlerde -Endonezyalılar da olmakla birlikte- daha çok Filipinlileri görüyoruz. Bu durum orada iyice kurumsallaşmış diyebiliriz. Çalıştırılacak kişi ile ücret ve diğer çalışma koşullarının belirtildiği bir sözleşme yapılıyor ve bu sözleşme ilgili makamlara gönderilerek oturma izni alınıyor. Her evde genelde kapısı mutfağa açılan bir kapsül oda bu personel için düşünülmüş. Bazı apartmanlarda mutfaktan ayrı bir çıkış ile ayrı merdiven ve asansör kullanma modelleri de geliştirilmiş. Belli bir mesaiye göre çalışan haftalık ve yıllık izinlerini kullanan bu personelin haftalık izninde bile olsa geceyi dışarıda geçirmesi yasak.

Devamı için tıklayın “O NE YAZDI ÖYLE / 3”
necmi1 Comment on O NE YAZDI ÖYLE / 2Torunum Yazılarım

O NE YAZDI ÖYLE / 2

Torunlarımla vakit geçirirken bazan içimde yaşadığım duygular ile ilgili sorgular buluyorum kendimi. Geçmişe dönüp değerlendirme yaptığımda torunları ile olan ilişkiyi çocuklarımızla olan ilişki ile kıyasladığımızda torunları özel yapan ne olabilirdi? Çocuklarımızla geçirdiğimiz vakitlerin ne kadarı onlara adanmış vakitlerdi? Onları beslemek, büyütmek, giydirmek, uyutmak, banyo yaptırmak, okul ihtiyaçlarını gidermek gibi işler hayatımızın ve enerjimizin büyük bir bölümünü almış olsa da bunlar çocuğa ayrılmış bir zaman olarak kabul edilebilir mi? İşte torunlarla olan ilişkilerde işin o kısımları başkalarına ait olduğu için geçirilen zaman daha sade ve sahiciydi.

Bir önceki yazıda adı çok geçen Suzi ve kedi kızımı da tanımanızı isterim. Geçtiğimiz yıl küçük oğlum da Hong Kong’a gidince birkaç yıldan beri kendilerinin besledikleri kediyi bize verdiler. Dişi olduğu için “Kızım” adını verdikleri kedi o günden bu yana bizim ailemizin bir parçası olmuştur. Önceleri biraz mesafeli başlayan ilişkimiz sonraları iyice yoluna girdi. Artık biz onsuz o bizsiz olamıyor. Bu arada kedilerle ilgili yeni yeni şeyler öğreniyorduk. Bazen televizyon seyrederken kucağımıza gelip kıvrılıyor, okşanmasına izin veriyor. Bir ara aklına bir şey gelip fırlayıp gidiyor. Biz kucağımıza alıp sevmek istediğimizde kesinlikle kaçıyor ve bizlere adeta “Beni ancak ben izin verdiğim zaman sevebilirsiniz” mesajı veriyordu. Saklanma konusunda da çok becerikliydi kızımız. Küçücük evde bazen saatlerce arayıp bulamadığımız oluyordu. İşte Torunumuz Ada da kedimiz ile geçirdiğimiz maceralara dinlemeye bayılıyordu.

Devamı için tıklayın “O NE YAZDI ÖYLE / 2”
necmiLeave a comment on O NE YAZDI ÖYLE / 1Torunum Yazılarım

O NE YAZDI ÖYLE / 1

2022 yılına girdiğimizde iki yıldan fazla tüm dünyayı etkisi altına almış olan Covid-19 belası insanlığın korkulu rüyası olmaya devam ediyordu. Dünyada altı milyondan fazla, ülkemizde de yüz bine yakın can kaybı yaşandı. Hastalık ise adeta bütün insanlarla alay edercesine Alfa, beta, gama, delta, omikron gibi varyantlarla varlığını sürdürmeye devam ediyordu. Bu süre boyunca birçok alışkanlıklar değişmiş, birçok şeylerden vazgeçilmiş veya ertelenmişti. Bütün bunlara rağmen toplum yavaş yavaş eski rehavetine dönmeye başladı. Birçok insan aşılarını yaptırmış olmasına güvenerek ipin ucunu iyice salmaya başladı. Fakat biz hala az sayıda da olsa endişeli grupta yer alıyorduk. Maske, mesafe ve hijyen adeta bize yapışıp kalmıştı. Ne uzaklarda olan sevgili çocuklarımıza gitme planı yapabiliyorduk ne de onların gelme ümidini vardı. 2 yıldan fazla görmediğimiz torunumuz ile sadece görüntülü görüşme şansımızdı tek tesellimiz.

Tam bu belirsizlik ve bunalmışlık dönemi içinde Hong Kong’daki büyük oğlumuz Dinçer’den Türkiye’ye bir süreliğine geleceklerini, şirketlerinin Covid tedbirleri kapsamında evlerinden çalışmaya izin verdiklerini, Antalya’da hem kalmak hem ofis gibi kullanmak için ev kiraladıklarını bildiren haberini alınca günlerdir, aylardır yapamadığımız plan kendiliğinden oluvermişti. Şubat ayı itibarı ile (2+3) 5. aşımızı da yaptırmış olarak yolculuğa hazırdık. Martın ilk günlerinde Antalya’daki evimize ulaştık. Oğlumuzun kiraladığı ev de bize 500 m. kadar yakınlıkta idi. Ancak onlar henüz gelmemişti. Bir süre sonra onlar da geldi gelmesine ama vuslat hemen gerçekleşmedi tabii ki. Bizim hassasiyetimizden aşağı olmayan çocuklarımızın hassasiyeti ile birkaç gün daha bekleyip herhangi bir hastalık belirtisi olmaması durumunda fiziksel olarak da kavuşmayı planladık.

Devamı için tıklayın “O NE YAZDI ÖYLE / 1”
necmi2 Comments on GİDİŞAT / 2Yazılarım

GİDİŞAT / 2

Dilimize birçok benzetme ya da anlatım için kullanılan “Doğan görünümlü şahin” şeklinde bir kavram var. Göründüğünden farklı durumları anlatmak için kullanılıyor çokça. Bu sıralarda sosyal medyada sıkça rastladığımız bir görüntüyü görünce bu yukarıdaki cümleyi hatırladım birden. Bu cümleden hareketle “Din adamı görünümlü…” diye başladım ama sonunu getiremedim ve gerisini yani noktalı yerleri artık sizlerin takdirine bıraktım.

Ankara’daki bir camide imam olduğu da belirtilen bu kişinin servis edilen videolarında neler yok ki. Yıllardır dinde zorlama yoktur diye bildiğimiz cümle, dinde zorlama vardır şekline dönüştürülmüş. Oruç tutmamanın cezası sopalama olarak işaret edilmiş, hilafet makamının getirileceği ifade edilmiş. Bir ara da kadınlara fena takmış. Saçını, başını, eteğini de geçmiş seviyeyi et pazarı ve kasap dükkânı düzeyine indirmiş. Geçenlerde de sanatçılara takmış kafayı.

Devamı için tıklayın “GİDİŞAT / 2”
necmiLeave a comment on GİDİŞAT / 1Yazılarım

GİDİŞAT / 1

İçişleri Bakanı Süleyman Soylu Akademide subay ve astsubay öğrencilerinin mezuniyet törenlerinde yaptığı konuşmada “… Görevinize çıkarken abdestli ve Ayet-el Kürsi ile çıkın…“ şeklinde tavsiyelerde bulunmuş. Her biri en az 20-25 yaşında yetişkin olan bu gençlerde bu nasıl bir karşılık bulmuştur bilemem. Böyle bir tavsiye beni yine çok çok yıllar öncesine götürdü.

Henüz ilkokula ya da orta okula giderken, yada sınavlara hazırlanırken analarımız en samimi ve masum duygular içinde “Aman evladım yatmadan önce üç kulhü bir elham oku. Ayet-el Kürsi’yi de unutma. Sınav salonuna -ya da dersliğe- sağ ayağınla gir. Cevaplara başlamadan önce besmele çek.” şeklinde tavsiyeleri olurdu. Bizler de biraz kendi gayretlerimiz, biraz da bu tavsiyelerin telkin gücü ile bir şeyler yapmaya çalışıyorduk. Ailede bu tur telkin ve tavsiyelerle başlayan inanç ve değerler sistem aktarımı zaman içinde okullarda öğrendiklerimizle, yaptığımız gözlem ve araştırmalarla belli bir noktaya geldi. Belli bir dönemden sonra da dışarıdan yapılan öneri buyruk ve direktiflerin pek kıymeti harbiyesinin olmadığını anlamaya başladık. Hatta bunların zaman zaman ters tepe bilme ihtimali bile mevcut.

Devamı için tıklayın “GİDİŞAT / 1”
necmiLeave a comment on BİRAZ DA KİTAP  / ŞİDDETİN KÖKÜNÜ KAZIMAKKitap Kritik

BİRAZ DA KİTAP  / ŞİDDETİN KÖKÜNÜ KAZIMAK

Kadının bir toplumun en kıymetli ve vazgeçilmez unsuru olduğu konusunda hemen herkes hemfikirdir. Fakat iş uygulamaya ve yaşamın gerçeklerine bakınca bu tespitin sözde kaldığını söyleyebiliriz. Ülkemizde uzun yıllar bazı meslekler kalıplaşmış bazı düşünceler ve önyargılar sebebi ile ne yazık ki kadınlarımıza kapatılmıştır. Bakanlık Müfettişliği ve İlköğretim Müfettişliği uzun yıllar kadın isminden ve cisminden uzak tutulmuştur. Gerekçe olarak mesleğin kendine özgü koşulları, ülkenin coğrafi yapısı ve seyahat koşulları gibi durumlar ileri sürülse de bu yalın gerçeği saklamaya yetmemektedir. Nihayetinde bu tutuculuk boyutundaki önyargılar 2000’li yıllara doğru aşılmış ve oransal olarak yeterli miktarda olmasa da benim de mensubu bulunduğum mesleğe kadın İlköğretim Müfettişleri ataması yapılmaya başlanmıştır. Münevver Mertoğlu da o yıllarda İstanbul iline atanan az sayıdaki kadın Müfettişler arasında idi. Aynı grupta çalışmasak da daha sonra Teftiş Kurulu Başkanı olması hasebi ile yakından tanıma fırsatım oldu kendisini. Kadın eli değmek gibi bir tabiri hepimiz biliriz. Teftiş kuruluna da farklı bir seviye ve nezaket getirdiğini, her yönden gelişmesine önayak olduğunu söyleyebilirim. Daha sonra kendisinin Kültür üniversitesinde akademik hayatını sürdürdüğü bilgisine ulaştım. İşte size tanıtımını yapacağım kitap Münevver Mertoğlu tarafından kaleme alınmış bir eser.

“Özellikle kadına ve çocuğa yönelik olmak üzere, toplumun her alanında şiddet günümüzün en temel problemlerinden biridir. Yapılan araştırmalar yalnızca yasal düzenlemelerle şiddetin önlenemeyeceğini göstermektedir. Toplumun şiddete bakış açısını değiştirmek, şiddeti kutsayan sosyal normlarını değişimini sağlamak ancak eğitimle mümkündür” cümleleri ile giriş yapmış Dr. Münevver Mertoğlu kitabına. Bu genel yaklaşımın ardından kitapta daha çok çocuk dünyasındaki şiddet irdelenmiş diyebiliriz.

Devamı için tıklayın “BİRAZ DA KİTAP  / ŞİDDETİN KÖKÜNÜ KAZIMAK”
necmiLeave a comment on BİRAZ DA KİTAP / DİVANKitap Kritik

BİRAZ DA KİTAP / DİVAN

Peygamber Hazreti Muhammed’in sakalı, bir başka ifade ile sakalı-ı şerif özel dini günlerde bereketlenmek için, cemaatin ziyaretine sunulan, kırk kat bohçaya sarılı olarak küçük cam bir tüp içinde korunup saklanmaktadır. Türkiye’de yaklaşık 2000 kadar camide sakalı şerif bulunduğu tahmin edilmektedir. Gerçek olup olmadığı konusunda ışığın altında gölgesinin bulunmaması ve ateşe yaklaştırıldığında yanmadığı şeklinde bir inanç vardır.

Sakal-ı şerif özel dini günlerde ve daha çok da Ramazan ayının kadir gecesi cemaatin ziyaretine açılır. Benim de tanık olduğum böyle bir gecede kırk bohçaya sarılmış sakalı şerif tekbirler ve salavatlar eşliğinde imamın özenli hareketleri ile yavaş yavaş açılmaya başlamıştı. Kırk katın her biri titizlikle açıldığından bu kısmı 10-15 dakika sürmüştü. Nihayetinde küçük bir cam tüp içinde yaklaşınca ancak görülebilen sakala ulaşılmıştı. Daha sonra cemaat tek sıra halinde önünden geçerek ziyaret tamamlanmıştı. O atmosfer ben de dahil insanları gerçekten etkiliyordu. Zaman zaman kendinden geçmeler bayılmalar ve izdiham yaşandığı da oluyordu. Açıkça söylemek gerekirse bu yapılanın ne kadar ibadet olduğu ya da ne kadar İslami olduğu konusunda benim zihnim hep karışık kaldı.

Devamı için tıklayın “BİRAZ DA KİTAP / DİVAN”
necmiLeave a comment on BİRAZ DA KİTAP / LİYAKATKitap Kritik

BİRAZ DA KİTAP / LİYAKAT

“Liyakat, bir kişinin kendisine iş verilirken güven duyulmasını sağlayan kalitesi ve o işe layık olması anlamına geliyor” şeklinde bir giriş yapmış Candaş Tolga Işık “Liyakat” kitabının önsözünde. 117 sayfalık kitabı yaklaşık 25 sayfa kadar görsellerle ilginç hale gelmiş. Bu haliyle adeta çerez kıvamında bulduğum kitabı bitirmek için birkaç saat yetti bana.

Hepimiz günlük hayatta liyakat ya da liyakatsizlik hakkında çok şey söyler dururuz. En dar tanımı ile layık olmayan birinin çeşitli usullerle layık olanın yerine bir işe ya da makama oturması olarak canlanır zihnimizde bu durum. Bu haliyle sanki iki kişiyi ilgilendiren bu durumu Candaş Tolga Işık kitabında 20’den fazla başlık altında daha etraflıca incelemiş ve ne yazık ki endişelerimizin biraz daha artmasına neden olmuştur. Geniş anlamı ile liyakatsizliğin kurumların içinin boşaltılması sonucunu doğurduğu tespitine varmaktadır yazar. İçinin boşaltılması kavramının da yolsuzluk, hortumculuk, vurgunculuk ve daha öte kurumların ehil ellere teslim edilmeyerek değersizleştirilmesi ve itibarsızlaştırılması tehlikesine dikkat çekilmektedir.

Devamı için tıklayın “BİRAZ DA KİTAP / LİYAKAT”
necmiLeave a comment on HAVADAN SUDAN / 5Yazılarım

HAVADAN SUDAN / 5

Havadan sudan konular gündemimizi işgal etmeye devam ediyor. Bana göre konuşmaya bile değmeyecek konularda fırtınaların koparıldığını görmek beni hayretlere düşürüyor. Bunlardan birisi de İBB Başkanı Ekrem İmamoğlu’nun gezisini takip eden gazetecilerin kimlikleri üzerinden yapıldı. Haber medyada “İBB Başkanı Ekrem İmamoğlu’nun iki gün süren Karadeniz gezisini İsmail Saymaz, Akif Beki, Nagehan Alçı, Özlem Gürses ile birlikte çok sayıda gazeteci takip etti.” şeklinde yer aldı. Ben göreve geldiğinden beri İmamoğlu’nun Belediyecilik hizmetleri dışında konular ile gündeme gelmesini anlamış değilim.

Öncelikle ben basının, medyanın, demokratik hayatın tek sesli olmasının doğru olmadığına inanırım. Günümüzde olduğu gibi gazeteci süsü verilmiş kişilerin eline verilen soruları sorması, sorulardan önce cevapların promptere yansıması gibi durumları çok trajikomik bulurum. Acaba İmamoğlu bu yaklaşımı ile bu ezberi bozmak mı istemiştir diye aklımdan geçmedi değil. Çünkü kendisi çalıp kendisi oynayan, ya da körlerle sağırlar birbirini ağırlar misali kapalı devre bir iletişim stratejisinin alıcısı olmayacağını herkes fark etti artık. Yelpazenin farklı taraflarında olsalar da oldukça nitelikli iş yapan, ilkeli ve özgürce soru sorabilen gazetecilerle yola çıkmasını çok daha kıymetli bulurum. Tabii ki Nagehan Alçı da bunlardan biri olabilir mi doğrusu tam olarak emin değilim. Sicilinde hatırlatılınca mahcup olacağı epey bir bagajı var çünkü. Belki de İmamoğlu “Ben ne kadar yüce gönüllü, kucaklayıcı, biriyim. Mevlana’nın Ne olursan ol yine gel dediği gibi Nagehan Alçı’ya bile dergahımda yer veriyorsam anlayın ki benden başkası 84 milyonu kucaklayamaz” mesajını mı vermek istemektedir. Bu tepkilerin çoğunun İmamoğlu’nun önünü kesmek için troller tarafından yapılmış olabileceği ihtimalini de bir yerlerde saklı tutuyorum. Netice olarak demokrat olmak zor zanaat, senin gibi düşünmeyenlere, hatta gıcık olabileceğin tiplere anlayış ve tahammül göstermek bir yana gösterdiğin bu tahammüle tepki gösterenlere de tahammül gerektiriyor bir yerde.

Devamı için tıklayın “HAVADAN SUDAN / 5”