BODRUM’DA BEŞ GÜZEL GÜN

Sevgili ADA’mızla geçirdiğimiz ilk doğum gününün ardından hem Ada ile, hem de çocuklarımızla kısa tatil günlerinde daha fazla birlikte olabilme adına bir başka organizasyonun içinde bulduk kendimizi. Çocuklarımız Bodrum’da epey kalabalık kişiyi barındıracak bağımsız bir yapıyı iki haftalığına kiralamışlar. Uçak biletleri ve araç kiralama işleri de daha önceden gerçekleştirildiği için bize sadece belirtilen saatte belirtilen yerlerde beklemek kalmıştı. Neticede 28 Temmuz’da biz geniş aile olarak Bodrum Milas havaalanına indik. Oradan da kiralanan araçlarla ikamet edeceğimiz yere doğru yola çıktık.

Bende öteden beri var olan, son yıllarda daha da belirginleşen rutinin dışına çıkıldığında kaygı gerilim arası duygu yaşayışı yerleşti. Bu seyahatte de ben çaktırmasam da hafiften bunu yaşamaya başladım. Daha önce hiç gidilmeyen, bilinmeyen ve belirsizliklerle dolu bu yolculuğun sonu nereye varacaktı, ya hayali bir yerse ve bütün beklentiler boşa çıkarsa gibi düşünceler beynimi meşgul ediyordu.  Bu arada çocukların kullandıkları arabalar Bodrum’un kıyısından geçerek kırsalına doğru ilerledikçe endişem de artmaya başlamıştı. Hele Dereköy denen yerleşim yerine gelip, arabalar toprak bir yola girince daha da kaygılandım. Neyse ki toprak yoldaki ilerlememiz çok kısa sürdü ve yolun sonunda büyük bir demir kapıya dayandık. Kurulan bir telefon iletişimi sonunda kapı içerden açıldı ve bizi evin sahibi Ertuğrul Bey karşıladı. Ayaküstü bize mekân ve muhtemel ihtiyaçlarla ilgili kısa bir açıklama yaptıktan sonra evi bize teslim etti.

Karşılaştığımız tablo tek kelime ile muhteşemdi. Ertuğrul Bey üç dönümlük bu arazide gerçekten zevkine göre bir yaşam alanı yaratmış. Öncelikle hafif eğimli olan arazi tesviye edilerek birer metre kademeli  üç alan oluşturulmuş. İlk alana 200 metrekareden büyük, tek katlı, üç banyosu olan (4+1) verandalı evini ve yüzme havuzunu yerleştirmiş. Evin arkasındaki süs havuzunu da ihmal etmemiş. Taş kaplama olan evin her bir bölümü ve parçasının doğa ile bütünlük içinde olmasına özen gösterilmiş. Eleştirel gözle baktığımız da dahi gözünüzü tırmalayan ya da “ Bu da burada hiç gitmemiş” diyebileceğiniz bir uyumsuzluğa rastlayamadım.

Ev ve havuz alanının bir, bir buçuk metre kadar aşağısındaki kademede de yaklaşık yüz elli yıllık olduğunu öğrendiğimiz bir meşe ağacı ile çimlendirilmiş bir zeminin  etrafında begonvillerin de olduğu bitkiler, çiçekler ekilmiş. Bu çiçek ve bitki toplulukları da gayet estetik bir anlayışla alana yerleştirilmiş. Burada benim en favori alanım yıllanmış meşe gölgesi oldu.  Günün her saatinde biraz yer değiştirse bile harman yeri kadar koyu bir gölgelik alan hiç kaybolmuyordu. Yaz sıcağı her yanı yakarken bu ağacın altındaki serinlik, sükûnet beni buraya fena bağladı. Ne havuz, ne deniz meşe gölgesinin cazibesini değiştirmedi. Başkalarını rahatsız etse bile cır cır böceklerinin bitmek bilmeyen sesleri bu ağacın altında bana adeta musiki gibi geliyordu.

Meşe ağacının bulunduğu zeminden bir kademe aşağıda kalan sahayı da Ertuğrul Bey sebze ve meyve bahçesi olarak değerlendirmiş. Üzüm, elma, nar, incir ve narenciye ağaçları hatırladıklarım arasında. Ayrıca karalahana, börülce, domates, biber ve salatalıkların bulunduğu sebze tarlalarını gördük. Mevsimi uygun olan üzüm incir gibi meyvelerle domates, salatalık, biber gibi sebzelerle -tabi Ertuğrul beyin izniyle- sofralarımızı zenginleştirdik. Gün aşırı buraya gelen bahçıvan Turan Bey de havuzun temizliğinden, bahçenin sulanmasına bütün işleri canla başla yapıyordu.

Önceleri biraz tedirgin olmakla birlikte burada yaşamaya  başlayınca burasının insanı mutlu edecek çok şeyi barındırıyor olduğunu fark ettik. Tabi daha çok da insanın sevdikleri ve sevenleri ile bunları yaşıyor olması en büyük mutluluk bence. Bütün bu güzellikleri bize yaşatan ve bizimle yaşayan çocuklarımızla bir kez daha gurur duydum. Acaba bütün bunları hak ediyor muyuz şeklinde bir sorgulama da aklımdan geçmedi değil. İyi ki varsınız, iyi ki bizim çocuklarımızsınız, ve torunumuzsun sevgili Ada. Hepinize kucak dolusu sevgi……..

“ADA” BİR YAŞINDA

Bundan yaklaşık bir yıl kadar önce, yani takvimlerin 2018 yılının Temmuz ayının 26’sını gösterdiği günde bize tarifsiz mutluluk yaşatan torunumuz, yani sevgili ADA’mız dünyaya gelmişti. Biz de bu mutluluğa Hong Kong’da tanıklık etmiştik. Aradan geçen zaman içinde kendisini kısa bir süreliğine görmek mümkün olsa bile onun büyümesini daha çok görüntülü görüşmelerle izleyebildik. Her geçen gün gülüşünü, öpücükler göndermesini, sevincini belirtmek için el çırpmasını izledikçe hem mest oluyor, bir taraftan da kendisini bizzat sevmek için İstanbul’a gelecekleri günü iple çekiyorduk.

Nihayet 20 Temmuz 2019 sabahı vuslat gerçekleşti. Beraberlerinde ADA’mızın bakıcısı Angie ile beraber, oğlumuz Dinçer’in baldız ve kayınvalidelerinin Okmeydanı’ndaki  evlerinde konuşlandılar. Çocuklarımızı da çok özlemiştik ama doğrusu torun sevgisi ve özlemi bir başka oluyor. Bunu ancak yaşamak lazım derim. Sevgili Ada’mızın sevimliliğini, şirinliğini anlatacak kelime bulmakta zorlanıyorum. Baba, anne gibi ilk kelimeleri söylemesi, elleri ile çeşitli hareketler yapması, istemediği ve istediği şeyleri çığlıkla  ağlama arası çıkardığı sesle ifade etmesi dikkatimizden hiç kaçmadı. Her bir davranışını ve gelişim işaretini merak, sevgi ve hayranlıkla izledik.

İlk doğum gününü de Selim Bey ve Meziyet Hanımın (ADA’nın annesi Sevgili Mügenin anne ve babası) Okmeydanı’ndaki evlerinde kutladık. Bu mahalledeki apartmanlaşmaya direnen belki de tek bahçeli müstakil ev diyebileceğimiz yapı gerçekten doğum günü için çok uygun bir ortam oluşturmuştu. Bu mutlu günün en fazla yorulanı da ADA’mızın teyzesi Tuğçe idi sanırım. Balonundan süslemesine, pastasından meşrubatına yaptıkları bu gayretler için Tuğçe, eşi Berkan bey, nazik ev sahipliği yaptıkları için de Selim Bey ve Meziyet Hanım çok büyük bir teşekkürü hak ediyor diye düşünüyorum.

Bütün bu cümbüş içinde Sevgili ADA biraz şaşkın, biraz meraklı bakışlarla ve ilgi odağı olmuş olmanın da farkında olarak etrafa gülücükler saçıyordu. Gösterdiği bütün hünerleri ile sevimliliğine sevimlilik katarken her birimizin dilinden maşallah sözcüğü eksik olmuyordu. Sevgili ADA adeta her birimizin yaşam enerjisi haline olmayı bu gün de başarmıştı.

İyi ki varsın, iyi ki doğmuşsun güzel ADA. Allah nice yaş günlerini sevdiklerinle ve seni sevenlerle sağlık ve mutluluk içinde kutlamayı nasip etsin. Seni çok seviyoruz ve çok çok öpüyoruz.